تخصیص سلاح در سامانه های موشکی

تخصیص بهینه تجهیزات نظامی جهت هدف قرار دادن اهداف دشمن که اغلب با عنوان مسئله ی تخصیص سلاح به هدف از آن نام برده می شود به یکی از کانون های اصلی تفکر نظامی نوین تبدیل شده است. در این تفکر، تخصیص سلاح با در نظر گرفتن اصل صرفه جویی در منابع، بدون کاستن از قدرت نابودکنندگی سامانه ها، مورد توجه می باشد. این تحقیق سه روش تخصیص سلاح را ارایه می نماید: تخصیص سلاح یکنواخت، تخصیص سلاح اول به اول و تخصیص سلاح شلیک -نگاه -شلیک. در تجزیه و تحلیل روش های فوق، رویکردی مبتنی بر نظریه ی احتمالات مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در ضمن، این تحقیق روشی را ارایه می نماید که برای محاسبه ی اثربخشی یک سلاح منفرد و همچنین اثربخشی ترکیب چندلایه ای سلاح هایی که در حالت کاری تمرکزی عمل می کنند، استفاده می شود.