دلالت های نظری وقایع انقلابی در کشورهای عربی برای تئوری پردازی انقلاب ها (با تاکید بر تئوری های نسل چهارم و انقلاب اسلامی ایران)

یک اتفاق نه چندان غیرمعمول در تونس در دسامبر 2010 جریانی را پدید آورد که در سال بعد، چهار رژیم دیرپای تونس، مصر، لیبی و یمن یکی پس از دیگری از هم فروپاشید و برخی دیگر نظیر بحرین، مراکش، الجزایر و اردن به واسطه اعتراضات گسترده مردمی با چالش های جدی مواجه شدند. مطالعه واقعیت های این کشورها و خصوصا مقایسه آن ها نشان می دهد که برخلاف ادعاهای موجود، انقلاب های عربی محصول ترکیب علل متعددی بوده اند که از یک کشور به کشور دیگر متفاوت بوده و نمی توان همه آن ها را ذیل یک رویکرد عام تبیین نمود. مقایسه این انقلاب ها همچنین حاکی از آن است که تئوری های موجود انقلاب نمی توانند تبیینی مجاب کننده از انقلاب های عربی ارائه بدهند و اعتبار تجربی دیدگاه های نظری موجود در خصوص تبیین این انقلاب ها با مشکلات جدی مواجه است. این مقاله با نظر به این موضوع، تلاش می کند تا از طریق مقایسه کشورهای تونس، مصر، لیبی و یمن (موردهای انقلابی) با دو کشور الجزایر و مراکش (موردهای غیرانقلابی) نکاتی را برای تئوری پردازی در باب انقلاب ها، خصوصا تئوری های نسل چهارم و تئوری های برآمده از انقلاب اسلامی، ارائه نماید.