بررسی نظام کارکردهای آینده پژوهی در تبیین آموزه های مهدویت

آینده پژوهی در عصر کنونی به عنوان ابزاری نوین در تصمیم سازی به کار می رود که مکتب تشیع و پیروان آن نیز از این امر مستثنا نیستند. بی گمان، منظومه فکری اسلام به ویژه منابع شیعه، برتر از هر مکتب فکری بشری، توان تبیین راهبردی ترین مسائل آینده اندیشانه را دارد. اندیشه مهدویت، از جمله بسترهای متعالی در این منظومه به شمار می رود. اعتقاد به منجی آخرالزمان، مطلوب بیشتر ادیان است، اما ظرفیت بهره مندی از آموزه های آینده نگرانه مبتنی بر وحی، جز در تشیع و آموزه های مهدویت، در توان دیگر نحله ها نیست.
این نوشتار، بررسی تحلیلی جامعی درباره مهدویت و کارکردهای آینده پژوهانه آن مبتنی بر منابع معتبر شیعی در حیطه مباحث علم شناسی فلسفی مشتمل بر ابعاد پنج گانه معرفت شناسی، روش شناسی، هستی شناسی، ارزش شناسی و نشانه شناسی است. هدف از این پژوهش، شناسایی خطوط کلی آموزه های مهدویت در قلمرو آینده پژوهی با روش تحلیلی _ توصیفی و کاربردی است. نظام معرفت شناختی آینده پژوهی متضمن مفاهیم، روش ها و ابزارهایی است که برخی از آن ها برای مطالعات گسترده و فهم آموزه های الهی و وحیانی مهدویت، کاربردی مناسب دارند.