مقایسه ی اختلالات آنزیمهای کبدی در خانم های مبتلا و غیر مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) از شایع ترین اختلالات غدد در زنان سنین باروری است و از مهم ترین علل ناباروری محسوب می شود. این سندرم با بیماری کبد چرب غیرالکلی، اختلالات آنزیم های کبدی، سندرم متابولیک و درجات مختلف مقاومت به انسولین مرتبط است. هدف این مطالعه، بررسی میزان اختلال آنزیم های کبدی در زنان ایرانی مبتلا به PCOS بود. که تاکنون مطالعه ای در این زمینه در ایران انجام نشده است.
مطالعه بر روی 120 نفر از مراجعه کنندگان به درمانگاه ناباروری بیمارستان ولی عصر، مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران انجام شد. گروه مورد شامل 60 بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک تایید شده بر اساس معیارهای تشخیصی روتردام بود که با 60 زن سالم (گروه شاهد) که علت مراجعه در آن ها ناباروری با علت مردانه بود و اولین مراجعه برای درمان ناباروری را داشتند، مقایسه شدند. کلیه ی بیماران برای اولین بار مراجعه کرده بودند و لذا سابقه ی اقدام درمانی برای نازایی اعم از مصرف دارو و مداخلات خاص را نداشتند. داده ها از طریق پرونده های بیماران جمع آوری و سپس تحلیل شدند.
در دو گروه مبتلا و شاهد، سطح آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز اختلاف معنی داری نداشت، ولی سطح آنزیم گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) به طور معنی داری در گروه مبتلا بالاتر بود (001/0P =)، هر چند سطح آنزیم های کبدی در محدوده ی طبیعی بود. دو گروه از نظر سن، سطح چربی های LDL، HDL و TG، قند خون ناشتا، سطح انسولین ناشتا و شاخص (HOMA-IR) homeostatic model assessment for insulin resistance، همسان بودند. و از نظر (نمایه ی توده ی بدنی (BMI)، غیرهمسان بودند. هم چنین سطح GGT در خانم های PCOS با BMI طبیعی بالاتر از گروه شاهد با BMI طبیعی بود (002/0P value=).
بر اساس این پژوهش، بیماری PCOS فارغ از تاثیرگذاری چاقی وBMI بالا می تواند بر روی کبد اثر گذاشته و افزایش سطح برخی آنزیم های کبدی را منجر شود.