اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح ای- سلکتین و پی- سلکتین در زنان چاق

مولکول های سلکتین، مسئول آغاز چسبندگی لکوسیت ها به اندوتلیوم عروقی هستند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر مقادیر ای-سلکتین و پی- سلکتین زنان چاق بود.
در این مطالعه ی نیمه تجربی، 16 زن چاق با میانگین سنی 62/3±06/28 سال و نمایه ی توده ی بدنی 15/5±49/31 کیلوگرم برمترمربع به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند، به صورت تصادفی به دو گروه مساوی هشت نفری (تجربی و شاهد) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین تناوبی شدید، شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه به مدت 45 تا 60 دقیقه با شدتی معادل 90 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. جهت برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی، تست راکپورت استفاده شد. پیش از شروع، و پایان هفته ی هشتم، سطوح ای-سلکتین و پی- سلکتین سرمی ارزیابی شدند. برای مقایسه ی میانگین های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آزمون تی استیودنت در گروه های همبسته و مستقل استفاده شد و نتایج در سطح معنی داری 05/0≥p آزمایش شدند.
تمرین تناوبی شدید، وزن بدن و نمایه ی توده ی بدن را کاهش داد، اما این تغییرات از لحاظ آماری معنی دار نبود. نسبت دور کمر به باسن پس از مداخله کاهش معنی داری یافت (007/0p=). مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش معنی داری یافت (0001/0P<). ای- سلکتین از 76/89 به 27/84 نانوگرم بر میلی لیتر و پی- سلکتین از 88/7 به 47/7 نانوگرم بر میلی لیتر در گروه تمرین هوازی کاهش یافت، اما این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0

نتیجه گیری

با توجه به کاهش وزن و سطوح سلکتین و افزایش مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی به واسطه اجرای تمرینات تناوبی، می توان از آن به عنوان یک شیوه درمانی غیردارویی جهت بهبودی بیماران قلبی عروقی استفاده کرد.