اثربخشی آموزش های روانی حرکتی بر بهبود مشکلات حرکتی دانش آموزان با اختلال بیش فعالی نقص توجه

اهداف اختلال نقص توجه و بیش فعالی یک اختلال عصبی رفتاری شایع در کودکان است که بر عملکرد کودک در جنبه های اجتماعی و تحصیلی و خانوادگی تاثیر می گذارد. هدف اصلی این تحقیق، بررسی تاثیر تمرین های ادراکی حرکتی بر بهبود قابلیت های حرکتی کودکان اختلال بیش فعالی نقص توجه است.
مواد و روش ها روش انجام تحقیق نیمه تجربی است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان پسر دوره ابتدایی با اختلال بیش فعالی نقص توجه در شهر ایلام در سال تحصیلی 1392-1391 هستند. نمونه آماری شامل 30 دانش آموز پسر 7 تا 12 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه بودند که براساس ملاک های DSM-IV و پرسش نامه کانرز و به وسیله آزمون رشد حرکتی لینکن ازرتسکی بررسی شدند. دانش آموزان به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 24 جلسه آموزش دیدند. پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تی مستقل و نسخه 13 نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شد.
یافته ها یافته ها نشان داد که تمرین های ادراکی حرکتی سبب بهبود مشکلات حرکتی دانش آموزان با اختلال بیش فعالی نقص توجه می شود. بنابراین پیشنهاد می شود برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه در مدارس و درنتیجه بهبود اختلال های حرکتی، برنامه های تمرینی ادراکی حرکتی اجرا شود.
نتیجه گیری از یافته های این تحقیق می توان استنباط کرد که تمرین های ادراکی حرکتی سبب بهبود مشکلات حرکتی دانش آموزان با اختلال بیش فعالی نقص توجه می شود. بنابراین پیشنهاد می شود برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان در مدارس و درنتیجه بهبود اختلال های حرکتی، برنامه های تمرینی ادراکی حرکتی اجرا شود.