ارزیابی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژی شنبلیله (Trigonellafoenum graecum) توده بومی سیستان تحت تیمارکلشی سین

امروزه القاء پلی پلوئیدی با استفاده از مواد شیمیایی جهش زا به منظور افزایش قابلیت تولید متابولیت های ثانویه، یکی از روش های اصلاح گیاهان دارویی است که مورد استفاده قرار می گیرد. آزمایشی به صورت فاکتوریل بر مبنای طرح پایه کاملا تصادفی با 3 تکرار روی گیاه دارویی شنبلیله توده بومی سیستان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل غلظت کلشی سین در چهار سطح (2/0، 5/0، 75/0 و 1 گرم در لیتر) و مدت زمان تیمار با سه سطح (6، 12 و 18 ساعت) روی ریشه چه شنبلیله انجام شد. نتایج نشان داد که غلظت و مدت زمان تیمار کلشی سین و اثر متقابل آنها به صورت معنی داری بر اتوتتراپلوئید شدن شنبلیله تاثیر داشت وغلظت 5/0 گرم در لیتر با مدت تیمار 12 ساعت بهترین نتیجه را داشت. لذا پس از اعمال تیمار فوق (5/0 گرم در لیتر با مدت تیمار 12 ساعت)، بذرهای تیمار شده شنبلیله به صورت طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در شاسی کشت شدند و 19 صفت مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی (ارتفاع گیاه، تعداد برگ، طول و عرض برگ، وزن تر و خشک، کلروفیل a، کلروفیل b، کلرفیل کل و کارتنوئید) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تغییر سطح پلوئیدی با کلشی سین از دیپلوئیدی به تتراپلوئیدی به صورت معنی داری بر کلیه صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی شنبلیله (به جز وزن تر و خشک گیاه ) اثر داشت.