ارتباط باورهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی درک شده با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی شهر علی آباد کتول استان گلستان در سال 1393

از آنجایی که در هر نظام آموزشی پیشرفت تحصیلی به عنوان مهمترین شاخص موفقیت در فعالیت های علمی و آموزشی محسوب می شود، بررسی عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از اهمیت خاصی برخوردار است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط باورهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی درک شده با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی شهر علی آباد کتول استان گلستان در سال 1393 انجام شد.
مطالعه حاضر از نوع مقطعی با رویکرد توصیفی-تحلیلی بود که بر روی 460 دانش آموز دبیرستانی مقطع دوم و سوم (230 دختر و 230 پسر) در شهرستان علی آباد کتول انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از روش نمونه گیری خوشه ایو پرسشنامه های استاندارد حمایت از سوی والدین، معلمان و دوستان و خودکارآمدی استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون های آماری استنباطی همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
در مجموع، 460 دانش آموز (230 نفر پسر و 230 نفر دختر) در مطالعه کنونی شرکت نمودند. اغلب شرکت کنندگان در مقطع دوم دبیرستان و سن 17 سال (7/51 درصد) 238 نفر قرار داشتند. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین ادراک حمایت از سوی خانواده(0.001>p)، معلمان (0.016>p)، دوستان (0.015>p) و باورهای خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی(0.001>p) رابطه معنی دار وجود دارد.
بر اساس مطالعه حاضر، حمایت دریافت شده از طریق خانواده، مهمترین عامل پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود، بنابراین اجرای مداخلات مبتنی بر خانواده در جهت حمایت بیشتر از دانش آموزان به منظور پیشرفت تحصیلی بیشتر می تواند موثر باشد.