اثر زمان فراصوت دهی بر سنتز و مقاومت به خوردگی پوشش نانوکامپوزیت اپوکسی-خاک رس

به تازگی پژوهش های بسیاری در زمینه پوشش های ضدخوردگی نانوکامپوزیتی حاوی پرکننده های معدنی انجام شده است. از جمله مهم ترین عوامل بررسی شده می توان به نوع روش پلیمرشدن، نوع ماتریس و پرکننده به کار رفته در نانوکامپوزیت اشاره کرد. از این میان، نانوکامپوزیت های پلیمر–خاک رس بهبود خوبی در بسیاری از خواص فیزیکی و مکانیکی پلیمرهایی ایجاد می کنند که در آن ها از مقدار کمی پرکننده استفاده می شود. در این پژوهش، نانوکامپوزیت اپوکسی- خاک رس برپایه ماتریس اپوکسی بیس فنول A و پرکننده خاک رس مونت موریلونیت (کلویزیت 15A) سنتز شد. از روش فراصوت دهی (طی زمان های مختلف همزدن فراصوتی) برای پراکندن ذرات خاک رس با مقادیر مختلف (%4-1) در ماتریس استفاده شد. ساختار نانوکامپوزیت اپوکسی-خاک رس سنتز شده با روش های میکروسکوپی الکترونی پویشی و عبوری و پراش پرتو X مطالعه شد. اندازه متوسط ذرات با استفاده از اندازه گیری پراش پرتو X به دست آمد. سپس خواص ضدخوردگی پوشش اپوکسی-خاک رس ساخته شده طی زمان های مختلف فراصوت دهی روی صفحه های فولاد کربن به کمک روش های تافل و طیف سنجی الکتروشیمیایی امپدانس بررسی شد. بدین منظور، صفحه های فولاد کربن پوشانده شده با این پوشش طی زمان های غوطه وری مختلف، در محلول %5/3 سدیم کلرید غوطه ور شد. نتایج بیانگر این است که نانوکامپوزیت حاوی %1 خاک رس سنتز شده در زمان فراصوت دهی 60min نسبت به سایر کامپوزیت های تهیه شده دارای اندازه ذرات کوچک تر، چگالی جریان خوردگی کمتر و مقاومت بیشتر پوشش در برابر خوردگی است. این نانوکامپوزیت قابلیت ایجاد حفاظت خوبی در برابر خوردگی در محلول سدیم کلرید دارد.