امکان سنجی استفاده از کویل داخلی در رآکتور ترکیبی بیوگاز با هدف افزایش تولید بیوگاز (شهرستان خوی)

در این مقاله به امکان سنجی استفاده از آبگرمکن بیوگازسوز برای گرم کردن یک کویل داخلی در ساختمان یک رآکتور ترکیبی بیوگاز به منظور افزایش تولید بیوگاز پرداخته شده است. در طراحی رآکتور ترکیبی از سه تجهیز استفاده شده است. از همزن مکانیکی برای همگن کردن خوراک برای افزایش بازده، از سرپوش گازی برای جمع آوری بیوگاز مخزن خروجی و از کویل داخلی برای گرم کردن محتویات داخل رآکتور برای افزایش تولید استفاده شده است. ظرفیت کلی رآکتور که همان میزان بارگیری اولیه می باشد، 12 تن پهن تازه گاو و آب می باشد که با نسبت 1 به 1 ترکیب شده اند، و از آن پس روزانه 80 کیلوگرم می باشد. براساس محاسبات نرم افزاری میزان گاز تولیدی در حالت متعارف و بدون تجهیز برابر 1023 لیتر در روز است. با به کار بردن همزن، سرپوش و کویل به ترتیب 40، 20 و 110 درصد افزایش تولید نسبت به مدل ساده را داراست. نتایج علمی نشان می دهد که بیوگاز تولیدشده کمتر از مقدار مورد نیاز برای مصرف است و مقدار 123 لیتر کسری در هر روز را نشان می دهد. بنابراین استفاده از کویل با گرمکن بیوگازسوز در منطقه آب وهوایی مورد مطالعه (شهرستان خوی) مقرون به صرفه نیست.