کاربرد الگوی Kirkpatrick در ارزشیابی برنامه آموزشی پیشگیری از مصرف خودسرانه داروها در زنان

مصرف خودسرانه دارو از معضلات حاد بهداشتی است. آموزش پیشگیری از آن اهمیت زیادی دارد. اگر آموزش، تغییرات لازم را در شرکت کنندگان ایجاد نماید، اثربخش می باشد. مطالعه حاضر با استفاده از مدل کرک پاتریک (Kirkpatrick) به ارزشیابی برنامه آموزشی پیشگیری از مصرف خودسرانه داروها در زنان پرداخت.
این مطالعه از نوع ارزشیابی برنامه بر اساس الگوی Kirkpatrick بود که روی 88 نفر از زنان انجام شد. از روش نمونه گیری خوشه ایاستفاده گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، دو پرسش نامه محقق ساخته و DREEM (Dundee ready education environment measure) مبتنی بر الگوی Kirkpatrick بود که روایی و پایایی آن محاسبه شد. آموزش گروه آزمون طی یک ماه صورت گرفت. میزان اثربخشی آموزش بر حسب اختلاف معنی دار نمرات حیطه های واکنش، یادگیری و رفتار در پیش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمون و شاهد انجام گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم افزار آماری SPSS مقایسه و تجزیه تحلیل شد.
میانگین نمره مطلوبیت ادراکات سطح واکنش به صورت درک محیط یادگیری 06/7 ± 81/44، توانایی علمی 11/4 ± 50/31، شرایط اجتماعی 54/3 ± 50/22، جو آموزش 46/7 ± 10/43 و آموزش دهنده 20/5 ± 37/41 به دست آمد. اختلاف معنی داری بین میانگین تغییر آگاهی و بین میانگین تغییر نگرش بعد از آموزش در سطح دوم و نیز بین میانگین تغییر رفتار در سطح سوم گروه آزمون و شاهد بر اساس آزمون Independent t وجود داشت (001/0 < P).
دوره آموزشی پیشگیری از مصرف خودسرانه دارو بر اساس ارزشیابی Kirkpatrick، تغییرات موثر ایجاد نمود و اثربخشی مناسب داشت.