تاثیر محافظه کاری حسابداری بر میزان تامین مالی از بانک ها و موسسات مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این پژوهش، رابطه بین محافظه کاری مشروط و نامشروط حسابداری را با میزان تامین مالی از بانک ها و موسسات مالی، در نمونه ای متشکل از 138 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1384 تا 1393 بررسی می کند. همچنین، در این پژوهش، میزان تاثیر محافظه کاری مشروط و نامشروط در اخذ تسهیلات مالی از بانک ها و موسسات مالی، مقایسه شده است. به منظور سنجش محافظه کاری مشروط از معیار خان و واتز (2009) و برای اندازه گیری محافظه کاری نامشروط، از معیار بیور و رایان (2000) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که با افزایش محافظه کاری مشروط و نامشروط، حجم تسهیلات دریافتی شرکت ها از بانک ها و موسسات مالی افزایش می یابد. به بیان دیگر، بانک ها و موسسات مالی، تمایل بیشتری به اعطای وام به شرکت هایی دارند که درجه بالاتری از محافظه کاری را اعمال می نمایند. همچنین، یافته های پژوهش نشان می دهند که محافظه کاری مشروط نسبت به محافظه کاری نامشروط، تاثیر بیشتری بر حجم تسهیلات دریافتی شرکت ها از بانک ها و موسسات مالی دارد.