گسل دارنگ و تاثیر آن بر مخازن هیدروکربنی منطقه ی کاکی در جنوب غرب ایران

کمربند چین خورده ی زاگرس دربردارنده ی میادین عظیم هیدروکربنی است. به دلیل وجود گسل های پی سنگی، نواحی جدایشی و چین خوردگی های حاصل از فعالیت گسل های زیرسطحی، بررسی موقعیت و جهت گیری شکستگی های سطحی و عمقی و ارتباط آنها با مخازن هیدروکربنی موجود بسیار حائز اهمیت است. در این تحقیق با بهره گیری از مطالعات سطحی (علم دورسنجی، تصاویر ماهواره ای و مطالعات صحرایی) و زیرسطحی (پروفیل لرزه ای و اطلاعات چاه) ناحیه ی گسلی امتدادلغز دارنگ واقع در جنوب غربی ایالت فارس مطالعه شده است. شواهد حاکی از عملکرد متفاوت این گسل در بخش های شمالی و جنوبی است؛ به طوری که در بخش جنوبی گسل، اعمال مولفه ی نرمال مشهود است؛ حال آنکه در بخش های شمالی، شاهد عملکرد راندگی ها به صورت دوبلکس های فشارشی هستیم. تنوع در نوع جابجایی ها در سطوح گسل دارنگ سبب تشکیل سامانه های کششی در اطراف آن شده است. وجود تاقدیس های خشک (نظیر ساختمان های دارنگ و کوه سیاه) در منطقه ی کاکی را می توان به عملکرد سامانه های کششی این گسل در ایجاد شکستگی ها نسبت داد. بنابراین به نظر می رسد ناحیه ی گسلی دارنگ، شرایط مناسب را برای حرکت مواد هیدروکربنی در منطقه فراهم کرده که در برخی نقاط به دلیل نبود پوش سنگ مناسب مواد فرار کرده اند.