تحلیل تغییرات فصلی وضعیت امنیت غذایی خانوارهای کشاورزان خرده پای استان مازندران

مطالعه حاضر وضعیت امنیت غذایی حدود 200 هزار خانوار کشاورز خرده پای استان مازندران را در طی دو مرحله زمانی پیش از برداشت و پس از برداشت محصول در سال زراعی 93-92 مورد بررسی قرار داده است. با کمک جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه آماری مورد مطالعه 384 نفر تعیین شد. برای دسترسی دقیق به خانوارهای مورد مطالعه از روش نمونه گیری چند مرحله ای بهره گرفته شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، مقیاس استاندارد سنجش ناامنی غذایی خانوار از بعد دسترسی بود که اعتبار ظاهری و محتوایی آن بعد از چند مرحله بررسی و اصلاحات با کمک پانل متخصصان مربوطه مورد تایید قرار گرفت. مقدار آلفای کرونباخ(93/0) حاصل از اجرای پیش آزمون بیانگر پایایی بسیار بالای ابزار تحقیق در سطح جامعه مورد مطالعه بود. بررسی وضعیت امنیت غذایی در طی دو مقطع زمانی مورد مطالعه نشان داده است که در فاصله زمانی قبل از برداشت حدود 35 درصد از خانوارها در طبقه امن غذایی قرار گرفتند و بقیه درجات متفاوتی از ناامنی غذایی را تجربه کرده اند و در مقطع زمانی بعد از برداشت نیمی از خانوارهای مورد مطالعه در طبقه امن غذایی قرار گرفتند و نیمی دیگر درجات متفاوتی از ناامنی غذایی را تجربه کرده اند. نتایج حاصل از آزمون مقایسه میانگین ها نشان داد که وضعیت امنیت غذایی خانوارها در طی دوره پس از برداشت محصول در مقایسه با دوره قبل از برداشت محصول بهبود چشمگیری داشته است. به عبارت دیگر، تغییرات فصلی بر وضعیت امنیت غذایی خانوارهای مورد مطالعه موثر بوده است.