زیست پالایی سلنیت توسط لاکتوکوکوس رافینولاکتیس seD2b مقاوم به سلنیت در مقیاس آزمایشگاهی

اکسی آنیون های سلنیوم محلول به ویژه سلنیت در منابع آب و خاک وضعیت نگران کننده ای برای سلامت افراد و محیط زیست ایجاد کرده است. در این بررسی غربالگری باکتری های مولد اسیدلاکتیک مقاوم به سلنیت و توانایی آن ها به عنوان زیست کاتالیزگر ایمن در زیست پالایی سلنیت ارزیابی شد.
تعیین حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) جدایه های باکتری نسبت به سلنیت با روش رقت در آگار تعیین شد. ارزیابی اثر مهارکنندگی سلنیت بر جدایه های باکتری با روش انتشار در چاهک انجام شد. از روش کدورت سنجی برای بررسی سنتتیک رشد استفاده شد. جدایه باکتری کارآمد براساس تست های بیوشیمیایی و فیلوژنتیکی شناسایی شد. برای سنجش حذف سلنیت از رنگ سنجی و معرف 3 و 3- دی آمینو بنزیدین استفاده شد.
نتایج نشان داد لاکتوکوکوس رافینولاکتیس جدایه seD2b بالاترین مقادیر MIC (110 میلی مولار) و MBC (140 میلی مولار) و کمترین میزان مهارکنندگی با میانگین مهاری 6/26 میلی متر را در محیط های کشت حاوی سلنیت به خود اختصاص داد.بعد از 72 ساعت واکنش زیست تبدیلی تحت شرایط سلول های در حال استراحت باکتری جداسازی شد و راندمان حذف سلنیت از محیط های واکنش 2/90درصد تخمین زده شد.
با توجه به توانمندی باکتری لاکتوکوکوس رافینولاکتیس در حذف و احیای سلنیت، غربالگری باکتری های مولد اسید لاکتیک به عنوان زیست کاتالیزگر طبیعی ایمن در جهت زیست پالایی سلنیت و همچنین دارای اهمیت اقتصادی در جهت سنتز سلنیوم عنصری پیشنهاد می شود.