زیبایی معاصر: رویداد به مثابه امر نو

زیبایی از دوره کهن تاکنون تعاریف گوناگونی داشته است. مساله این پژوهش پرسش از معیار تعریف زیبایی در دوران معاصر است. فرض بر این است که تعریف زیبایی در دوره معاصر از محدودیت های زیبایی ابژکتیو و سوبژکتیو رها شده است. در مرحله اول برای پاسخ به این پرسش، با روش تحلیل محتوا تلقی از زیبایی در دوره های مختلف از منظر متفکران مهم عرصه زیباشناسی در دو گرایش ابژکتیو و سوبژکتیو بررسی شده است. در مرحله بعد نشان داده شده که تعریف زیبایی در هنر معاصر به رویداد و امر نو گرایش یافته است. در آرای متفکران معاصر زیبایی از تعین های ابژکتیو و سوبژکتیو می رهد. برای نمونه در نظر هایدگر، زیبایی همان آشکارگی هستی و حقیقت است که رخ می دهد. در مورد فلسفه و زیباشناسی معاصر فرانسوی به جای زیبایی؛ نومایگی، امر هراس آور و غریب یا «رویداد» نشسته است. رویداد را از هم پاشاندن اقتضائات سازمان بصری فرض گرفته ایم که در کنش هر هنرمندی به نحوی تحقق می یابد و متعاقبا زیبایی نیز به طور متفاوتی تعریف می شود. در این راستا با نظر به اجراهای اورلان هنرمند معاصر فرانسوی نشان می دهیم که هنرمند معاصر تجربه امور غریب جهانی از هم پاشیده را از سر می گذارند و زیبایی فاصله گرفتن از جهان آشنای روزمره است.