مطالعه مقدماتی پرندگان جوجه آور منطقه حفاظت شده دز در استان خوزستان، ایران

این مطالعه حاصل مجموعه پژوهش های انجام شده طی سال های 1388 تا 1391 بر روی پرندگان جوجه آور منطقه حفاظت شده دز است. روش انجام مطالعه، بازدیدهای میدانی با فواصل زمانی دو تا چهار روز بوده است. در مدت مطالعه پنج گونه جوجه آور بومی، شامل بلبل خرما (Pycnonotus leucotis)، لیکو (Turdoides caudatus)، یاکریم (Streptopelia decaocto)، قمری معمولی (Streptopelia senegalensis) و سبزقبا (Coracias garrulous ) و هفت گونه جوجه آور مهاجر، شامل میوه خور (Hypocolius ampelinus)، سنگ چشم خاکستری (Lanius excubitor)، سلیم طوقی کوچک (Charadrius dubius)، دیدومک (Vanellus indicus)، باقرقره شکم سفید (Pterocles alchata)، چلچله رودخانه های ( Riparia riparia) و زنبور خور گلوخرمایی (Merops persicus) مشاهده شد. از میان گونه های جوجه آور، یاکریم طولانی ترین دوره جوجه آوری را به خود اختصاص داد و از اسفند تا مرداد همچنان تخم گذاری می کرد. لیکو با 53 آشیانه در طول دوره بررسی معمول ترین گونه جوجه آور در بخش خشکی زیستگاه دز بوده است. پرندگان خشکی زی جوجه آور منطقه، زیستگاه های با گونه رمیلک Ziziphus nummularia را برای جوجه آوری ترجیح داده بودند. چلچله رودخانه ای نیز با بیش از 300 آشیانه، معمول ترین گونه در بخش زیستگاه آبی بوده و دیواره های عمودی حاشیه رودخانه را برای آشیانه سازی انتخاب کرده اند. مهم ترین عامل تهدیدکننده جوجه آوری پرندگان در منطقه، تخریب زیستگاه بوده است.