عوامل موثر بر نگرش کشاورزان نسبت به تعاون و کار گروهی در شهرستان جیرفت

پژوهش حاضر به بررسی نگرش کشاورزان نسبت به تعاون و کار گروهی و تحلیل سازه های موثر بر این نگرش در مراکز دهستان های بخش مرکزی شهرستان جیرفت پرداخت. بدین منظور، از روش پیمایشی بهره گرفته شد. جامعه آماری پژوهش 5936 کشاورز بخش مرکزی شهرستان جیرفت بودند که با استفاده از جدول نمونه گیری تصادفی کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری طبقه ای متناسب از میان آنها 381 کشاورز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای محقق‎ساخته بود که برای تعیین پایایی آن، از همسانی درونی به روش آلفای کرونباخ استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ (759/0 تا 874/0) به دست آمده از بهینگی پرسش نامه حکایت می کند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل خوشه ای، آزمون تی تک‎نمونه ای، آزمون تی مستقل و تحلیل تشخیصی استفاده شد. برپایه نتایج پژوهش حاضر، 31/43 درصد از افراد مورد مطالعه نگرش مثبت و 69/56 درصد نیز نگرش منفی نسبت به تعاون و کار گروهی دارند . نتایج تحلیل تشخیصی نشان داد که متغیرهای درک از سودمندی، آگاهی و شناخت، مشاهده، خودکارآمدی عمومی، کنترل رفتار محسوس، عزت نفس، هنجارهای ذهنی و سطح تحصیلات به ترتیب تعیین کننده ها (سازه ها)ی نگرش کشاورزان نسبت به تعاون و کار گروهی‎اند.در مجموع، متغیرهای پژوهش توانایی تبیین 4/54 درصد از واریانس نگرش به تعاون و کار گروهی را داشتند.