اثر کاربرد بالشتک های آزاد کننده گاز دی اکسید گوگرد بر کنترل پوسیدگی و خصوصیات کیفی پس از برداشت میوه گوجه فرنگی رقم چف

هر ساله بخش قابل توجه ای از محصولات باغی تولید شده به دلیل ضایعات به دست مصرف کننده نمی رسد. از جمله عوامل ضایعات پس از برداشت، آلودگی میوه ها و سبزی ها توسط پاتوژن های مختلف قارچی و باکتریایی است. در حال حاضر برای کنترل این پاتوژن ها از ترکیبات شیمیایی مختلفی استفاده می شود. مشکلات مختلف مربوط به استفاده از این ترکیبات سبب گردیده تا روش های جایگزین و سالم مورد توجه قرار گیرند. از جمله روش های ارزان و کم خطر، استفاده از بالشتک های آزادکننده گاز دی اکسید گوگرد می باشد که با آزادسازی تدریجی گاز، سبب محافظت از میوه ها طی دوره انبارداری و بازاررسانی می شود. در این آزمایش اثر بالشتک های آزاد کننده گاز دی اکسید گوگرد در غلظت های مختلف (0، 79، 132 و 184 میلی مولار سدیم متابی سولفیت) بر کنترل پوسیدگی و خصوصیات کیفی میوه گوجه فرنگی رقم «چف» طی دوره نگهداری (0، 3، 6، 9 و 12 روز) در دمای 5 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات مختلف کیفی میوه شامل کاهش وزن، سفتی بافت، غلظت لیکوپن، ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتر، غلظت مواد جامد محلول، غلظت مواد فنولی، ظرفیت آنتی اکسیدانی و درصد پوسیدگی توسط قارچ بوتریتیس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار با گاز دی اکسید گوگرد به نحو موثری درصد پوسیدگی را کاهش و غلظت مواد فنولی را افزایش داد. همچنین گاز دی اکسید گوگرد تاثیری منفی بر رنگ میوه که ناشی از رنگیزه لیکوپن می باشد، نگذاشت. سدیم متابی سولفیت در غلظت های 79 و 132 میلی مولار مطلوب ترین اثر را از نظر حفظ رنگ ظاهری و کنترل پوسیدگی بوتریتیس در مقاطع زمانی مختلف نگهداری نشان داد.