مکان یابی و تخصیص بنادر مسافری در استان مازندران با تلفیق مدل «پوشش مجموعه» و روش «تاپسیس فازی

بنادر، به عنوان مهم ترین زیرساخت حمل و نقل دریایی مسافران، در توسعه ی این صنعت نقش ویژه یی دارند. نقش آفرینی معیارهای متعدد کیفی و کمی در جایابی بنادر مسافری و نیز هزینه های بالای احداث این بنادر، ضرورت طراحی یک چارچوب تصمیم گیری مطمئن برای شبکه ی بنادر مسافری را مشخص می سازد. در نوشتار حاضر مسئله ی مکان یابی و تخصیص بنادر مسافری در دو مرحله به انجام می رسد. در همین راستا، رویکردی مبتنی بر روش تاپسیس فازیt e c h n i q u e f o r o r d e r p r e f e r e n c e b y s i m i l a r i t y t o i d e a l s o l u t i o n(T O P S I S) مدل پوشش مجموعه و نیز مدل پوشش مطلوبیت ارائه می شود. شناسایی معیارهای مهم در جایابی بنادر مسافری، محاسبه ی مطلوبیت نقاط کاندید، محاسبه ی تعداد بنادر مورد نیاز برای پوشش تقاضای کل و انتخاب نقاط کاندید، گام های اصلی رویکرد پیشنهادی هستند. از رویکرد پیشنهادی در این مطالعه، برای طراحی شبکه ی بنادر مسافری استان مازندران به عنوان یکی از استان های مهم ساحلی کشور استفاده شده و براساس نتایج حاصل از مدل فوق مکان های رامسر، فریدون کنار و بابلسر برای احداث بندر از نوع داخلی، و مکان های نوشهر و بهشهر برای احداث بندر از نوع بین المللی انتخاب شدند. نتایج حاصله با تحلیل حساسیت روی دو پارامتر شعاع پوشش و حداکثر بودجه مورد ارزیابی قرار می گیرد.