تاثیر وجود نرم کننده های فتالاتی در عایق های اتیل سلولز و نانوکامپوزیت اتیل سلولز/سیلیکا بر مهاجرت نیتروگلیسیرین از یک پیشرانه دوپایه

در این تحقیق تاثیر نرم کننده های فتالاتی در ترکیب عایق اتیل سلولز و نانوکامپوزیت اتیل سلولز/ سیلیکا بر میزان مهاجرت نیتروگلیسرین از یک نمونه پیشرانه دوپایه بررسی گردید. برای این منظور ابتدا نمونه های مختلف عایقی و نانوکامپوزیتی حاوی 10، 15 و 20 درصد در قسمت رزینی (phr) از نرم کننده های دی اتیل فتالات، دی بوتیل فتالات و بیس2-اتیل هگزیل فتالات تهیه شد و سپس پیشرانه دوپایه با روش ساندویچی تحت آزمون مهاجرت قرار گرفت. تغییرات وزن نمونه (به عنوان معیاری از مهاجرت) در زمان های مشخص اندازه گیری شد و سپس مقدار نیتروگلیسرین موجود در نمونه ها توسط روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که با افزایش مقدار نرم کننده از 10 به 20 phr، در نمونه حاوی دی اتیل فتالات میزان افزایش وزن از 14/14 به 98/15 درصد و مقدار نیتروگلیسرین از 67/12 به 74/14 درصد افزاش داشته است. در نمونه ی حاوی دی بوتیل فتالات نیز میزان تغییر وزن از 61/19 به 86/25 درصد و مقدار نیتروگلیسرین از 56/14 به 86/19 درصد افزایش یافت. در ادامه استفاده از نرم کننده ی بیس2-اتیل هگزیل فتالات با غلظت phr 10 در ترکیب عایق، میزان افزایش وزن و مقدار نیتروگلیسرین به ترتیب 89/31 و 23/25 درصد را نشان می دهد. همچنین با افزایش مقدار دی اتیل فتالات از 10 به 20 phr، در نانوکامپوزیت اتیل سلولز/سیلیکا (حاوی phr 5/0 نانوسیلیکا با متوسط اندازه ذره 12 نانومتر) میزان تغییر وزن و مقدار نیتروگلیسرین تقریبا ثابت ولیکن در نانوکامپوزیت اتیل سلولز/دی بوتیل فتالات/سیلیکا میزان تغییر وزن از 48/21 به 95/26 درصد و مقدار نیتروگلیسرین از 27/16 به 30/21 درصد افزایش یافت.