بهبود نتایج رسته بندی گروه گونه های اکولوژیک با استفاده از مفهوم گونه های معرف

هدف این پژوهش، طبقه بندی اکولوژیکی و تعیین گونه های معرف رویشگاه های شمشاد منطقه فریم ساری بود. بدین منظور 60 قطعه نمونه به صورت سیستماتیک- انتخابی با ابعاد شناور 200 و 400 متری به مساحت 400 متر مربع با توجه به اصل توده معرف در منطقه پیاده شد. پوشش گیاهی منطقه با استفاده از روش TWINSPAN اصلاح شده طبقه بندی و شش گروه اکولوژیک معرفی شد. نتایج تحلیل گونه معرف با استفاده از معیار تعلقه فی نشان داد از 77 گونه گیاهی منطقه، فقط 47 گونه دارای تعلقه مثبت به گروه های مزبورند (05/0P 14<«> ) که به عنوان گونه های معرف جوامع گیاهی شمشاد منطقه معرفی شدند. به منظور بررسی الگوی توزیع گروه های اکولوژیک از تحلیل DCA برمبنای مقادیر درصد تاج پوشش گونه ها (کلیه گونه ها و فقط گونه های معرف) استفاده شد. نمایش ابرنقاط قطعات نمونه گروه های اکولوژیک منطقه در نمودار تحلیل DCA و مقایسه درصد تجمعی واریانس توجیه شده بیانگر آن است که رسته بندی گروه های مزبور براساس مقادیر درصد تاج پوشش فقط گونه های معرف (1/37 درصد) نسبت به کلیه گونه ها (2/26 درصد) الگوی توزیع مناسب تری را ارائه می دهد. نتایج تحلیل MRPP نیز مبین آن است که ابرنقاط (پراکنش قطعات نمونه) گروه ها در نمودار رسته بندی برمبنای فقط گونه های معرف از فاصله درون گروهی کمتر، ولی با فاصله بین گروهی بیشتری نسبت به حالتی که رسته بندی بر مبنای کلیه داده ها انجام می گیرد برخوردار است. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر تصریح می کند کاربرد گونه های معرف ممکن است به بهبود نتایج رسته بندی گروه های گیاهی به منظور تعیین دقیق تر عوامل محیطی موثر بر گروه های مزبور منجر شود.