بررسی عوامل تنظیم کننده نرخ تجزیه لاشبرگ در توده دست کاشت نوئل خالص منطقه لاجیم

فرایند تجزیه لاشبرگ به عنوان فرایندی حیاتی در چرخه های بیوژئوشیمیایی مطرح است که طی آن عناصر غذایی لاشبرگ آزاد و وارد خاک می شود. تجزیه و تخریب لیگنین به عنوان یکی از عوامل محدودکننده نرخ تجزیه لاشبرگ در مرحله آخر توصیف می شود. این پژوهش به منظور بررسی عوامل تنظیم کننده نرخ تجزیه در مراحل آخر این فرایند با انکوباسیون لاشبرگ گونه های راش، توسکا، افراپلت و سوزن های نوئل با استفاده از روش کیسه لاشبرگ به مدت 405 روز در منطقه لاجیم انجام گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که نرخ های تجزیه لاشبرگ ها با غلظت های اولیه نیتروژن و منگنز همبستگی مثبت معنی دار (به ترتیب 05/0 و 01/0 >P) و با غلظت لیگنین و نسبت های C:N و Lignin:N همبستگی منفی معنی دار در سطح احتمال 95 درصد دارد. همچنین نتایج نشان داد که همبستگی بین مقدار ماده آلی ازدست رفته لاشبرگ ها با مقادیر آزادسازی نیتروژن، منگنز و لیگنین معنی دار است؛ این همبستگی تنها در مورد آزادسازی منگنز منفی بود. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که ترکیب لاشبرگ گونه های پهن برگان، بویژه راش با سوزن های نوئل در جنگل های کوهستانی هیرکانی می تواند در تسریع روند تجزیه سوزن های نوئل موثر باشد.