تاثیر سلول های بنیادی برگرفته از چربی بر افزایش بقای گرافت غضروفی خرد شده در خرگوش

استفاده از گرافت غضروفی خردشده در سال های اخیر در جراحی رینوپلاستی مورد توجه جراحان پلاستیک قرار گرفته است، با این حال امکان جذب غضروف ها در درازمدت به طور معمول وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سلول های بنیادی برگفته از چربی بر بقای گرافت های غضروفی خرد شده بود.
در پژوهش کنونی که یک مطالعه مداخله ای بود و در سال 1393 در آزمایشگاه حیوانات بیمارستان حضرت فاطمه (س) انجام شد، 10 خرگوش سفید نیوزلندی، با میانگین وزن 2000 تا g 2500 انتخاب شده و سلول های بنیادی از بافت چربی سطح داخلی کشاله ران هر یک از خرگوش ها تهیه شد. گرافت های غضروفی خرد شده آغشته و غیر آغشته به سلول های بنیادی اتولوگ به ترتیب در پاکت های زیرجلدی طرفین خط وسط پشتی هر یک از خرگوش ها قرار داده شد و وزن آن ها پیش از ایمپلنتیشن و پس از اکسپلنتیشن اندازه گیری و ثبت شد. بررسی های مربوط به کندروسیت های زنده، 10 هفته پس از ایمپلنتیشن انجام شد.
میانگین تفاضل وزن غضروف های خرد شده بین دو گروه (سمت مداخله و سمت کنترل) با یکدیگر متفاوت بود، به طوری که این میانگین در سمت مداخله به طور معناداری بیشتر از سمت کنترل بود (021/0P=). میانگین تعداد کندروسیت های زنده در سمت مداخله به طور معناداری بالاتر از سمت کنترل بود (001/0P<).
این یافته ها از نقش سلول های بنیادی برگرفته از چربی بر افزایش بقای گرافت های غضروفی خرد شده حمایت می کند، اگرچه مکانیسم واقعی آن تعریف نشده است.