تاثیر آموزش تدریس مشارکتی بر دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی به مطلوبیت تدریس مشارکتی

تدریس تنها انتقال دانش نیست، بلکه تعامل یا ارتباطی بین مدرس و فراگیر است. بنابراین مشارکت دانشجویان در فرایند یادگیری می تواند بر اثربخشی شیوه تدریس بیفزاید. این مطالعه با هدف تاثیر آموزش تدریس مشارکتی بر دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی به مطلوبیت تدریس مشارکتی انجام شد.
این مطالعه یک پژوهش شبه تجربی که با مشارکت 47 نفر از دانشجویان پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری آسان به مطالعه وارد شدند. در ابتدای تدریس توضیحات کافی در مورد نحوه مشارکت دانشجویان در تدریس داده شد و فرایند تدریس مشارکتی در هر جلسه طی 10 مرحله برگزار گردید. در آخرین جلسه اطلاعات با استفاده از ابزار پژوهشگر ساخته بر مبنای تدریس مشارکتی جمع آوری شد. از نرم افزار SPSS با نسخه 17 جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده گردید.
نتایج نشان داد اکثر دانشجویان تمایل به تدریس توسط مدرس را داشته اند و تدریس به صورت مشارکتی از مطلوبیت کمتری برخوردار بوده است؛ به طوری که بیشترین مطلوبیت به ترتیب با میانگین (انحراف معیار) (0/43) 4/83، (0/48)4/83و (0/40)4/81مربوط به «خواندن متن توسط مدرس»، «تدریس درس توسط استاد» و «تجزیه لغات متن توسط مدرس»و کمترین مطلوبیت با میانگین (انحراف معیار) (1/38)3/91و (1/33)3/98مربوط به دو سوال شامل «ترجمه متن توسط دو یا چند دانشجو با استفاده از دیکشنری در مدت زمان معین» و«ترجمه متن توسط دو یا چند دانشجو بدون استفاده از دیکشنری در مدت زمان معین» بود.
با توجه به نتایج پژوهش دانشجویان تمایل بیشتری به تدریس مدرس داشتند؛ احتمالا ماهیت درس زبان به گونه ای است که دانشجویان تمایلی به مشارکت در آن ندارند. بهتر است که تدریس مشارکتی از مقاطع پائین تر شروع شود تا در مقاطع بالاتر تمایل دانشجویان بیشتر شود و احتمالا یادگیری هم بهتر صورت گیرد.