تعیین سطح بهینه قطعه نمونه به منظور بررسی شاخص های ساختار مکانی در جنگل های راش نوشهر

امروزه توصیف کمی ساختار جنگل به عنوان یکی از مفیدترین ابزارهای کاری در مدیریت نوین جنگل در نظر گرفته می شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی سطح بهینه قطعه نمونه به منظور برآورد صحیح و موثر شاخص های ساختاری در توده های راش می باشد. به این منظور، پارسلی به مساحت 48 هکتار در بخش گرازبن جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود به عنوان منطقه مورد مطالعه در نظر گرفته شد و گونه و قطر برابرسینه تمام پایه های درختی با قطر برابرسینه بیشتر از 7 سانتی متر ثبت شد همچنین به منظور تهیه نقشه موقعیت مکانی درختان، موقعیت هر یک از پایه های درختی با روش آزیموت و فاصله به دست آمد. سپس نمونه برداری با قطعات نمونه با سطوح مختلف بر روی نقشه شبیه سازی شده منطقه مورد مطالعه پیاده شدند و شاخص های نزدیک ترین همسایه (شاخص الگوی مکانی کلارک و ایوانز، شاخص آمیختگی، شاخص تمایز قطری و شاخص آمیختگی نسبی) در هر یک از این قطعات نمونه محاسبه گردید. مقایسه شاخص های مذکور حاصل از طرح های نمونه برداری با قطعات با سطوح1000، 1500، 2000، 3000، 4000، 5000، 7500، 10000و 12500 مترمربع با مقدار این شاخص ها برای کل منطقه مورد مطالعه نشان داد تنها شاخص های حاصل از قطعات با سطح 12500 مترمربع با شاخص های مذکور در کل منطقه اختلاف ندارند. ازآنجایی که تفسیر شاخص های ساختاری محاسبه شده در هر یک از قطعات نمونه با سطح 12500 مترمربع با شاخص های محاسبه شده برای کل توده اختلافی نشان نمی دهند، بنابراین به منظور بررسی شاخص های ساختاری نزدیک ترین همسایه در منطقه جنگلی مدنظر مادامی که شرایط توپوگرافی، رویشگاهی و پیشینه مدیریتی تغییر نکند می توان داده های ثبت شده از یک قطعه نمونه با سطح 25/1 هکتار که در حاشیه پارسل و در نزدیکی جاده قرار نگرفته باشد را به عنوان معرف اطلاعات منطقه مورد مطالعه جهت بررسی و ارزیابی شاخص های مکانی به کار گرفت.