جایگاه قیاس بصری در فرایند طراحی و ایده پردازی در مجسمه سازی

رفتار مجسمه سازان حرفه ای در رسیدن به ایده، نوعی «یافتار پژوهی» محسوب می شود؛ آنها به پشتوانه مهارت های تجربی خود در درک و تحلیل طراحی یک اثر، در فضای تصویری آثار دیگران به کنکاش عمیق می پردازند، و در نهایت به کمک استنتاج قیاسی به یک طرح واره مناسب راه پیدا می کنند. شکل گیری طرح واره ها را می توان حاصل «استدلال قیاسی» و «راهبرد قیاس بصری» در ایده پردازی مبتنی بر پیشینه های طراحی دانست. با این که روش استدلال قیاسی و راهبرد قیاس بصری در طراحی و ایده پردازی در فرایند مجسمه سازی به شکلی سنتی در رفتار و عملکرد هنرمندان جریان دارد، اما متاسفانه پیشینه پژوهشی آن در هنرهای تجسمی بسیار اندک است. هدف این مقاله، توجه به جایگاه استدلال قیاسی و راهبرد قیاس بصری در تحلیل رفتار مجسمه سازان در فرایند طراحی و ایده پردازی است. این مقاله با رویکرد توصیفی- تحلیلی، ضمن توجه به مباحث نظری پیشینه طراحی و ایده پردازی، با ارائه نمونه هایی از آثار مجسمه سازی به توضیح رابطه میان مطالعات تصویری پیشینه های طراحی و فرایند ایده پردازی پرداخته است. نتیجه تحقیق بیانگر این مساله است که، شیوه استدلال قیاسی و راهبرد قیاس بصری در تحلیل ایده پردازی مبتنی بر پیشینه های طراحی دارای جایگاهی علمی، پژوهشی و کاربردی است و می تواند در آموزش مباحث نظری و کاربردی در مجسمه سازی موثر باشد.