تاثیر جیره های مختلف غذایی بر رشد و بازماندگی کرم پرتار Perinereis nuntia در شرایط پرورش آزمایشگاهی

با توجه به اهمیت کرم پرتار Perinereis nuntia در جیره غذایی مولدین میگو، دست یابی به تکنیک زیستی تکثیر و پرورش اقتصادی این گونه از اهداف مهم صنعت میگو می باشد. به این منظور، استفاده از جیره های غذایی که بیشترین رشد و کمترین تلفات را برای کرم پرتار P. nuntia در فرآیند پرورش داشته باشند حائز اهمیت می باشد. در تحقیق حاضر اثر چهار تیمار غذایی مختلف شامل غذای تجاری میگو- بیومار، غذای حاوی مکمل اسپیرولینا، جلبک سبز flexuosa Enteromorphaو جلبک سبز Ulva fasciata بر میزان رشد و درصد بازماندگی این گونه از کرم پرتار در شوری 35 قسمت در هزار بررسی شد. تعداد 480 کرم پرتار با میانگین وزن اولیه 002/0±01/0 گرم در قالب چهار تیمار و سه تکرار به مدت سه ماه با جیره های غذایی تغذیه شدند. نتایج آزمایش بیانگر تاثیر معنی دار نوع جیره بر میزان وزن نهایی و درصد بازماندگی کرم پرتار بود. تیمارهای تغذیه شده با غذای تجاری میگو و غذای حاوی اسپیرولینا دارای وزن نهایی بیشتری نسبت به تیمارهای تغذیه شده با جلبک سبز flexuosa E. و U. fasciata بودند (05/0>P). از طرفی تیمارهای تغذیه شده با ماکروجلبکها دارای درصد بازماندگی بیشتری نسبت به سایر تیمارها بودند (05/0>P). با توجه به درصد بازماندگی بالای P. nuntia در تغذیه با جلبک سبز انترومورفا و کاهوی دریایی و تفاوت وزن بسیار کم این دو تیمار با تیمارهای تغذیه شده با غذای تجاری میگو و غذای حاوی مکمل اسپیرولینا، می توان جلبک سبز انترومورفا و یا جلبک کاهوی دریایی را جهت پرورش این پرتار پیشنهاد نمود.