بررسی تنوع ژنتیکی ماهی حلواسیاه Parastromateus niger در سواحل ایرانی خلیج فارس با استفاده از نشانگر ملکولی AFLP

ماهی حلوا سیاه Parastromateus niger جزء مهمترین ماهیان پلاژیک تجاری سواحل جنوبی ایران است که به دلیل افزایش آلودگی ها و بهره برداری و صید بی رویه و از طرف دیگر فقدان برنامه های مدیریتی شیلاتی مثل شناسایی و تفکیک ذخایر ژنتیکی، ذخایر آن در حال کاهش می باشد. به منظور ارزیابی جمعیت های این گونه و حفظ ذخایر ارزشمند ژنتیکی آن، ساختار ژنتیکی 32 نمونه ماهی حلوا سیاه در خلیج فارس در آبهای ساحلی بندرعباس، بوشهر و آبادان با استفاده از نشانگر ملکولی AFLP بررسی شد. این بررسی حدود 205 باند قابل امتیاز دهی که شامل 37 باند پلی مورف بود را نشان داد. درصد لوکوس های پلی مورفیسم در نمونه های ایستگاه بندرعباس (08/81%)، نسبت به نمونه های بوشهر (59/94% ) و آبادان (49/86%) کمتر بود. بیشترین میزان تنوع ژنتیکی براساس ضریب Neiو شاخص شانون به ترتیب برای نمونه های بوشهر (400/0) و (18/0±574/0) و کمترین میزان برای نمونه های بندرعباس (325/0) و (25/0±474/0) محاسبه شد. نتایج آنالیز AMOVA بیانگر اختلاف بین جمعیتی به میزان 14 درصد و اختلاف درون جمعیتی به میزان 86 درصد بود. با توجه به میزان Fst بین جمعیتی (09/0-18/0) و وجود جریان ژنی بین جمعیتی محدود (09/1 تا 54/2) می توان جمع بندی نمود که احتمالا 3 جمعیت جدا از ماهی حلوا سیاه در خلیج فارس در مناطق بندرعباس، بوشهر و آبادان وجود دارد.