اثر پرورش در تراکم های مختلف و افزودن ویتامین E به جیره غذایی بر شاخص های رشد، بقاء و ترکیبات لاشه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss

در پژوهش حاضر اثر پرورش در تراکم‏های مختلف و افزودن ویتامین E به جیره غذایی بر شاخص‏های رشد، بقاء و ترکیبات لاشه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)، مورد ارزیابی قرارگرفت. بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن اولیه (69/0±6/9) گرم در دو تراکم 50 و 100 قطعه در 50 لیتر با 2 جیره غذایی دارای پروتئین و چربی یکسان غذادهی شدند. جیره های غذایی شامل جیره 1 بدون افزودن ویتامین و جیره 2 با افزودن mg/kg600 ویتامین E بودند. تعداد 900 عدد بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان در 4 تیمار و هر تیمار شامل سه تکرار به صورت (0)50 T(با تراکم 50 و تغذیه شده با جیره 1)، (0)100T (با تراکم 100 و تغذیه شده با جیره 1)، (E)50T (با تراکم 50 و تغذیه شده با جیره 2)، (E)100T (با تراکم 100 و تغذیه شده با جیره 2) و به طور کاملا تصادفی توزیع شدند. پس از 6 هفته غذادهی، شاخص های رشد، ضریب تبدیل غذایی و بقاء در تیمارهای مختلف تفاوت معنی دار نشان دادند (05/0P<). تیمارهای (0)50T و (E)50T وزن به دست آمده، ضریب رشد ویژه و درصد بقاء بیشتری از تیمارهای (0)100T و (E)100T داشتند (05/0P<). در خصوص ضریب تبدیل غذایی نیز تیمارهای (0)100T و (E)100T ضریب تبدیل غذایی بیشتری نسبت به تیمار های (0)50 Tو (E)50T داشتند (05/0P<). از لحاظ ترکیب شیمیایی لاشه بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد (05/0P>). نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن ویتامین E به جیره غذایی تاثیری بر افزایش رشد، کاهش ضریب بدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهیان نداشته است اما تراکم بر شاخص-های رشد، ضریب تبدیل غذایی و بازماندگی تاثیر گذار بوده است.