بررسی اثر سورفکتانت های پلی اتیلن گلایکول و پلی متیل متااکریلات بر خواص فیزیکی و جذب راداری (باندهای X و Ku) پودر هگزافریت باریم سنتز شده به روش سل-ژل احتراقی

در این پژوهش اثر سورفکتانت های پلی اتیلن گلیکول و پلی متیل متااکریلات بر خواص فیزیکی و جذب راداری هگزافریت باریم تهیه شده به روش سل-ژل احتراقی بررسی شد. به منظور بررسی های فازی، موفولوژی و خواص مغناطیسی محصول نهایی به ترتیب از آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و مغناطیس سنج نمونه مرتعش (VSM) استفاده شد. همچنین پارامترهای الکترومغناطیسی نمونه های سنتز شده با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل شبکه بردار (VNA) در محدوده راداری باند X و Ku مورد ارزیابی قرار گرفت. طبق نتایج حضور پلی اتیلن گلیکول به عنوان سورفکتانت در میزان خلوص فاز نهایی تاثیر بسزایی داشت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان دهنده ذراتی با مورفولوژی هگزاگونال برای تمامی نمونه های تهیه شده بود. طبق بررسی های مغناطیسی بیشترین مقدار مغناطش اشباع (emu/g 56) و نیروی وادارندگی (Oe5240) برای نمونه سنتز شده با استفاده از 1 گرم پلی اتیلن گلیکون حاصل شد. نمونه پلی اتیلن گلیکول در باند X در فرکانس های 6/10 و GHz 5/11 بیشترین میزان تلفات انعکاس برابر dB 5/1- و dB 8/1- می باشد که پهنای جذبی پلی اتیلن گلیکول نسبت به دو نمونه دیگر مناسب تر بوده است و در باند Ku بیشترین میزان جذب مربوط به نمونه پلی متیل متااکریلات می باشد که در فرکانس GHz 1/17 به میزان dB 2/2- جذب داشته است. بنابراین نتایج جذب حاکی از افزایش پهنای باند جذبی در صورت استفاده از هر دو سورفکتانت در باندهای X و Ku بوده است.