الگوی برنامه درسی تلفیقی در آموزش دندانپزشکی عمومی ایران

هدف پژوهش حاضر، ارائه ی الگوی برنامه درسی تلفیقی در آموزش دندانپزشکی عمومی ایران بوده است. در این پژوهش از روش کیفی استفاده شده است. ابتدا با مطالعات کتابخانه ای و تحلیل و تفسیر اطلاعات حاصل از آن، انواع تلفیق ممکن در برنامه درسی دندانپزشکی و تجارب واقعی برخی از دانشگاه های معتبر جهان بررسی شد. سپس بر بنیاد استدلال های نظری و دستاوردهای تجربی دانشگاه های معتبر، به طراحی و ارائه الگوی راهنما جهت تولید برنامه درسی تلفیقی اقدام گردید و به شیوه نظری اعتبارسنجی شد. از بررسی تجارب دانشگاه های مختلف در تلفیق برنامه درسی دندانپزشکی، این نتیجه حاصل شد که عنایت این دانشگاه ها به الگوی تلفیقی برنامه درسی با پیامدهای مثبت همراه بوده و در مجموع، محور فعالیت های تغییر و اصلاح برنامه درسی در این دانشگاه ها را تمرکز بر رویکردهای تلفیقی با محوریت «آموزش توام با پژوهش»، «دندانپزشکی مبتنی بر شواهد» و «ورود دانش های جدید» در برنامه ریزی درسی دندانپزشکی تشکیل داده است. با عنایت به تجربه جهانی و دانشگاه های ایران در زمینه اصلاح برنامه های دندانپزشکی عمومی و بکارگیری رویکرد تلفیق در برنامه های درسی این دوره، الگوی برنامه ریزی درسی تلفیقی آموزش دندانپزشکی عمومی الگویی خواهد بود که در سه سطح (سطح حوزه علمی، سطح رشته تحصیلی، سطح برنامه موضوعی یا محتوای درس)؛ با تصمیم گیری درباره چهار عنصر (اهداف، محتوا، روش و ارزشیابی) و با رعایت چهار اصل (تلفیق همزمان در سطح خرد و کلان؛ تنوع روش ها و چند بعدی بودن؛ تعادل بین محتوا فرایند محوری برنامه تلفیق؛ و مکمل بودن تلفیق از درون تلفیق از بیرون) به تولید برنامه های درسی می پردازد