برآورد وراثت پذیری محتوای روغن و پروتئین دانه در توده های بومی آفتابگردان آجیلی در سطوح مختلف آبیاری

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی و وراثت پذیری محتوای روغن و پروتئین دانه در آفتابگردان آجیلی تحت شرایط مختلف آبی، تعداد 56 توده محلی در سه آزمایش جداگانه در قالب طرح لاتیس مستطیل ساده (8×7) با دو تکرار در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه ساعتلوی ارومیه در سال زراعی 1391 مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارهای آبیاری شامل سه سطح آبیاری مطلوب (I1)، تنش ملایم (I2) و تنش شدید خشکی (I3) (به ترتیب آبیاری پس از تخلیه 50، 70 و 90 درصد آب قابل استفاده) بود. در شرایط آبیاری مطلوب، متوسط وراثت پذیری از 77/0 برای عملکرد پروتئین دانه تا 99/0 برای درصد روغن و پروتئین متغیر بدست آمد. در شرایط تنش خشکی ملایم، وراثت پذیری بین 66/0 )قطر آکن( تا 99/0 )درصد روغن و پروتئین( متغیر نشان داد. در شرایط تنش خشکی شدید، مقدار وراثت پذیری بین 85/0 تا 99/0 به ترتیب مربوط به صفات درصد روغن و پروتئین و قطر آکن نوسان داشت. در سه محیط مختلف آبیاری، بیشترین میزان واریانس ژنتیکی و کمترین میزان واریانس محیطی از صفات درصد روغن و پروتئین دانه حاصل شد. در هر سه شرایط مختلف آبیاری، بیشترین میزان تغییرات فنوتیپی، ژنتیکی و محیطی در صفت عملکرد پروتئین دانه مشاهده شد.