شیوع مقاومت آمینوگلیکوزیدی و حضور ژن ant (2")-I در پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های زخم سوختگی شهر یزد طی سال های 1393 تا 1394

پسودوموناس آئروژینوزا یکی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده عفونت های اکتسابی بیمارستانی، به ویژه در بخش ICU و سوختگی، می باشد. غیرفعال سازی آنزیماتیک آمینوگلیکوزیدها توسط آنزیم های تغییردهنده آنها در پسودوموناس آئروژینوزا مکانیسم اصلی مقاومت نسبت به آمینوگلیکوزید ها می باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع مقاومت آمینوگلیکوزیدی و ژن ant (2”)-I در پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های سوختگی می باشد.
در این مطالعه مقطعی از تیر 1393 تا فروردین 1394، 73 جدایه پسودوموناس آئروژینوزا جدا گردید. در ابتدا نمونه های زخم سوختگی کشت داده شده و کلونی های مشکوک با روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. سنجش حساسیت آمینوگلیکوزیدی جدایه ها به روش دیسک دیفیوژن مطابق با CLSI صورت گرفت. با انجام PCR حضور ژن ant (2”)-I بررسی گردید.
در این مطالعه از 73 بیمار مورد مطالعه 54/8 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران 2/25±29 سال بود. میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های مختلف بدین شرح بود: کانامایسین 89 درصد، جنتامایسین 67/1 درصد، آمیکاسین 60/3 درصد، و توبرامایسین 58/9 درصد. نتایج PCR نشان داد که 63 ایزوله (86/3 درصد) حامل ژن ant (2”)-I بودند.
نتایج مطالعه نشان می دهد که در نمونه های پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از زخم سوختگی مقاومت نسبت به آمینو گلیکوزید ها بالا بوده، ژن ant (2”)-I به طور گسترده مشاهده شده و ارتباط معنی داری با مقاومت به آمینوگلیکوزید ها دارد.