ارزیابی اثر ناهمگنی هوا در محاسبات دوز براکی تراپی HDR نای توسط فیلم EDR2

محاسبات دوز در سیستم های طراحی درمان براکی تراپی HDR نای عمدتا بر مبنای پروتوکل TG-43 انجام می گیرد که در این پروتوکل، تمام مواد از جمله هوای درون نای، معادل آب در نظر گرفته می شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر هوا در محاسبات دوز براکی تراپی HDR نای در سیستم طراحی درمان Flexiplan می باشد.
برای ارزیابی اثرات ناشی از ناهمگنی هوا از یک فانتوم استوانه ای پلکسی گلاس معادل گردن استفاده گردید. برای اندازه گیری دوز فیلم EDR2 به کار گرفته شد. طراحی درمان و پرتودهی نیز به ترتیب توسط نرم افزار Flexiplan و سیستم براکی تراپی Flexitron انجام گرفت.
نتایج نشان داد که معادل آب در نظر گرفته شدن هوای داخل نای می تواند دوز جذب شده را به اندازه 12 درصد افزایش دهد که منجر به اضافه دوزگیری بیمار می گردد.
استنتاج: با توجه به نتایج می توان گفت که اختلاف معنی داری میان نتایج دوزیمتری در دو حالت مورد مطالعه وجود دارد. بنابراین معادل آب در نظر گرفته شدن هوا اثر قابل توجهی در محاسبات دوز براکی تراپی HDR نای و صحت طرح درمان انجام شده دارد.