اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر بهزیستی روانشناختی و احساس تنهایی زنان سالمند

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر بهزیستی روان شناختی و احساس تنهایی زنان سالمند شهرکرمانشاه بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود.
شرکت کنندگان این پژوهش شامل 30 زن سالمند با حداقل سن 58 سال بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. سالمندانی که در گروه آزمایش قرار داشتند به مدت 8 جلسه ی 90 دقیقه ای به صورت هفته ای دو بار تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه ی بهزیستی روان شناختی ریف فرم کوتاه و پرسش نامه ی احساس تنهایی راسل بود. داده های پژوهش به وسیله نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیرهمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر ارتقای بهزیستی روان شناختی و کاهش احساس تنهایی زنان سالمند موثر است. یافته های این پژوهش ضرورت کاربرد برنامه های آموزش مثبت اندیشی درراستای بهبود بهزیستی روان شناختی و کاهش احساس تنهایی سالمندان را خاطر نشان می سازد.