نانو حامل پلیمری Diblock و کورکومین، رویکردی جدید به منظور غلبه بر مقاومت دارویی در سرطان سینه

سرطان سینه یکی از علت های مرگ و میر در جهان می باشد. نیمی از افراد با بیماری متاستاتیک مقاومت به تاموکسیفن را گسترش می دهند و تقریبا تمام بیماران سرانجام به تاموکسیفن مقاومت پیدا می کنند. به منظور مقابله با تاثیرات منفی تاموکسیفن، این دارو در ترکیب با ماده ضدسرطان کورکومین که سمیت کمتری نسبت به تاموکسیفن دارد، قرار گرفت. در این تحقیق به منظور بسته بندی تاموکسیفن در کنار کورکومین از نانو حامل پلیمری دی بلاک (دندروزوم) استفاده شد و تاثیر ترکیب حاصل شده (نانو تاموکسیفن+ کورکومین) بر سلول های MCF-7 مقاوم به تاموکسیفن و سلول های فیبروبلاست مورد بررسی قرار گرفت.
MTTAssay به منظور بررسی تاثیر ضد تکثیر و سمیت دارو مورد استفاده قرار گرفت. فلوسایتومتری و Annexin-V-FLUOS به ترتیب به منظور بررسی تاثیر ضد تکثیر و القای آپوپتوز استفاده شد.
نانو (تاموکسیفن+ کورکومین) در مقایسه با داروی تاموکسیفن تاثیرات سمی کمتری بر سلول های نرمال داشت و باعث افزایش فعالیت آپوپتوزی و کاهش تکثیر در سلول های MCF-7 مقاوم به تاموکسیفن شد. کورکومین و تاموکسیفن با خاصیت سینرژیستی و القای آپوپتوز را در سلول های MCF-7 مقاوم به تاموکسیفن نسبت به تاموکسیفن، نانو تاموکسیفن و نانو کورکومین افزایش دادند.
یافته های این مطالعه نشان داد که تغییرات اعمال شده بر تاموکسیفن توسط نانو حامل پلیمری و کورکومین به درمان موثرتر سرطان سینه کمک می کند.