بررسی تاثیر دو نوع ماده اسپلینت Impla و آکریل دورالی بر تغییرات ابعادی در قالب گیری از ایمپلنت های زاویه دار

یکی از نگرانی های دندان پزشکان قالب گیری از چند عدد ایمپلنت بطور همزمان به منظور تهیه پروتز بوده است. یکی از روش ها برای قالب گیری با دقت بالا و تطابق بهتر پروتز، استفاده از اسپلینت های دندانی است ولی آنچه مهم است ماده مورد نظر برای تهیه اسپیلنت ها می باشد. در این مطالعه تاثیر دو ماده اسپلینت آکریل دورالی سلف کیور و ImplaFix لایت کیور، در قالب گیری از ایمپلنت های زاویه دار بررسی شد.
در این تحقیق تجربی از نوع آزمایشگاهی، مدل اصلی با استفاده از اپوکسی رزین بود. سه ایمپلنت با فاصله 15 میلی متر در محل قرار داده شد و ایمپلنت مرکزی عمود بر سطح کست و ایمپلنت های دیگر با زاویه 15 درجه نسبت به ایمپلنت مرکزی قرار داده شد. کوپینگ های قالب گیری بسته شده و با استفاده از دو ماده ImplaFix و آکریل دورالی به صورت مجزا اسپلینت تهیه شد. بعد از 14 بار قالب گیری از اسپلینت ها تغییرات در قالب های ریخته شده توسط دستگاه CMM (Coordinate Measuring Machine) در سه محور (Z، Y، X) اندازه گیری شد و داده ها با آزمون Mann Whitney مورد ارزیابی قرار گرفت (0/05 =α).
این مطالعه بر روی 14 نمونه شامل 7 نمونه آکریل دورالی و 7 نمونه Impla انجام گرفت. نتایج نشان داد میزان تغییرات در آکریل دورالی در هر 3 محور X و Y و Z بیشتر بوده است. بر اساس آزمون Mann Whitney این اختلاف در محورY از لحاظ آماری معنی دار نبود (0/9 p value <) اما در محورهای X و Z از لحاظ آماری معنی دار بود (در محور X: 0/05 p value <) (در محور Z: 0/07 p value <).
بر اساس نتایج این مطالعه کاربرد ماده اسپلینت Impla نسبت به آکریل دورالی به علت تغییرات کمتر و سهولت در اجرا توصیه می شود.