اثر نیتروژن بر علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت (Zea mays L.)

به منظور بررسی تاثیرات کود نیتروژن همراه با مدیریت علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 704 و رشد و سرعت سبز شدن علف های هرز آن آزمایشی در سال 1391 در ایستگاه مرکز تحقیقات و منابع طبیعی استان کرمان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل مقادیر مختلف نیتروژن در چهار سطح (صفر، 80، 160، 240 کیلوگرم در هکتار)کود اوره (46% نیتروژن) بود. همچنین برای ارزیابی اثر تیمارهای آزمایشی، هر کرت به دو قسمت عاری از علف هرز و آلوده به جمعیت طبیعی علف هرز تقسیم شد. نتایج این آزمایش نشان داد کاربرد نیتروژن همراه با کنترل علف های هرز باعث افزایش معنی داری (01/0P≤) در عملکرد و اجزای عملکرد و سایر صفات رشدی ذرت شد. بالاترین عملکرد ذرت با 82/88 درصد افزایش نسبت به شاهد به میزان 8/12 کیلوگرم در متر مربع در سطح 240 کیلوگرم نیتروژن مشاهده شد. همچنین با افزایش مقدار نیتروژن سرعت سبزشدن و وزن خشک علف های هرز افزایش یافت. علف های هرز چهارکربنه مانند سوروف (Echinochloa crus-galli L. ) دم روباهی (Setaria viridis L.) و تاج خروس (Amaranthus retroflexus L.) نسبت به گونه های سه کربنه افزایش رشد بیشتری نشان دادند. بنابراین در این زمینه گونه های چهار کربنه از نظر رقابتی جلوتر از گونه های سه کربنه قرار می گیرند. از این رو بایستی برای کنترل چنین علف های هرزی در مقادیر بالاتر نیتروژن کنترل آنها در الویت قرار گیرد.