ارتباط سطوح سرمی مالون دی آلدهید و LDL اکسیده با وسعت بیماری عروق کرونر قلبی

بیماری عروق کرونر [((CAD Coronary artery disease] در اثر آترواسکلروزیس به وجود می آید. مطالعات نشان می دهند فاکتورهای متعددی در ارتباط تنگاتنگ با ایجاد و پیشرفت CAD وجود دارند که شامل پراکسیداسیون لیپیدها، التهاب و هموستاز می باشند. مطالعه حاضر، بررسی سطوح سرمی LDL اکسیده ( OX-LDL ) و مالون دی آلدئید (MDA) در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر و ارتباط این دو فاکتور با وسعت بیماری CAD انجام شده است.
در این مطالعه مقطعی- مقایسه ای 180 نفر، 160 نفر گروه بیمار و 20 نفر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. بیماران بر اساس نتایج آنژیوگرافی به چهار دسته شامل40 نفر با آنژیوگرافی طبیعی و بدون گرفتگی رگ (NVD)، 40 نفر با گرفتگی یک رگ (1VD)، 40 نفر با گرفتگی دو رگ (2VD) و 40 نفر با گرفتگی سه رگ (3VD) تقسیم شدند. سطوح سرمی LDL اکسیده با روش الایزا (ELISA) و غلظت MDA با روش اسپکتروفتومتریک و بر اساس واکنش تیوباربیتوریک اسید اندازه گیری شده و داده ها با آزمونهای آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون t و تحلیل واریانس یکطرفه بررسی شدند.
سطوح سرمی LDL اکسیده و مالون دی آلدئید در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد ، دارای افزایش معنی دار بود (05/0> p). سطح سرمی LDL اکسیده در گروه 2VD در مقایسه با گروه NVD و گروه شاهد و همچنین گروه 3VD بطور معنی داری از گروه 1VD بالاتر بود (05/0> p). سطح سرمی مالون دی آلدئید در گروه 2VD نسبت به گروه NVD و همچنین در گروه 3VD بطور معنی داری از گروه 1VD بالاتر بود (05/0> p).
با توجه به یافته ها اندازه گیری سطوح سرمی LDL اکسیده و مالون دی آلدئید می توانند مارکرهای مناسبی در ارزیابی CAD باشند. بطوریکه سطح سرمی این پارامتر ها در مبتلایان به بیماری عروق کرونر افزایش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشته و با وسعت بیماری نیز در ارتباط می باشند.