بررسی تاثیر عصاره های هیدروالکلی گیاهان بارهنگ سرنیزه ای، گل قاصد و جفت بلوط در مقایسه با اکسید روی بر روند بهبود زخم پوستی در موش صحرایی

التیام زخم فرآیند پاتوفیزیولوژی پیچیده ای است که خود شامل چندین واکنش سلولی و بیوشیمیایی نظیر التهاب، ساخت عروق و رسوب کلاژن می باشد. در این تحقیق اثرات ضد التهابی و ترمیمی عصاره هیدروالکلی بارهنگ سرنیزه ای، گل قاصد و جفت بلوط در مقایسه با اکسید روی بعد از ایجاد زخم در موش صحرایی بررسی شد.
در این مطالعه تجربی پس از القای بیهوشی در 40 موش صحرایی نر، زخمی مدور به وسعت 5/2 سانتیمتر مربع در پشت هر کدام از آنها ایجاد شد و روند التیامی در پنج گروه شامل:کنترل کاذب،کنترل مثبت، درمان با عصاره گل قاصد، بارهنگ و بلوط مورد مطالعه قرار گرفت. تجویز داروها و اندازه گیری زخم ها با آنالیز تصاویر دیجیتالی، یک روز در میان به مدت 21 روز صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه صورت پذیرفت.
درصد بهبود زخم در گروه های عصاره بارهنگ و اکسید روی در روزهای پنجم، نهم و سیزدهم نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد) 05/0 (P <. مدت زمان لازم برای بهبود کامل زخم در گروه های کنترل، اکسید روی، عصاره بارهنگ، گل قاصد و جفت بلوط به ترتیب 006/0 ±19، 006/0 ±13، 006/0 ±12، 006/0 ±16 و 006/0 ±15 روز بود. درصد بهبودی زخم در سطح معناداری001/0، نشان دهنده اختلاف بین هر زوج از گروه ها بود و بیشترین افزایش به ترتیب مربوط به گروه درمان با عصاره بارهنگ، اکسید روی، عصاره بلوط، عصاره گل قاصد و کنترل بود.
بیشترین روند تسریع بهبود زخم متعلق به عصاره هیدروالکلی گیاه بارهنگ بود. عصاره هیدروالکلی برگ گیاه بارهنگ در مقایسه با اکسید روی اثرات ضدالتهابی بیشتری داشته و مدت زمان لازم برای بهبودی کامل زخم را کاهش می دهد.