تعیین رابطه آلودگی هوا و مرگ به علت بیماری های قلبی- عروقی و تنفسی در کلان شهر تهران با به کارگیری مدل GLARMA

بیماری های قلبی- عروقی یکی از عمده ترین دلایل مرگ در ایران به شمار می رود، با کنترل آلودگی هوا می توان میزان بروز این بیماری های قابل پیش گیری و مرگ ناشی از آن را کاهش داد. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط بین افزایش سطح آلودگی هوا و میرایی از بیماری های قلبی و تنفسی در شهر تهران است.
میانگین غلظت روزانه پنج آلاینده ی مونواکسید کربن (Carbon monoxide) ، دی اکسید نیتروژن (Nitrogen dioxide )، ازن، (Ozone) دی اکسید گوگرد(Sulfur dioxide) و ذرات معلق (PM10) (Particulate matter with a diameter less than 10 microns) از 8 ایستگاه هواشناسی شهر تهران جمع آوری شد و اثر غلظت آن ها به روی تعداد مرگ روزانه ناشی از بیماری های قلبی- عروقی و تنفسی با استفاده از سری زمانی و مدل رگرسیون پوآسن GLARMA(Generalized Linear Autoregressive Moving Average ) ارزیابی شد. هم چنین عناصر اقلیمی مانند میانگین دما و رطوبت روزانه و حداقل و حداکثر دما به عنوان عوامل مخدوش کننده در نظر گرفته شد.
پس از برازش مدل نهایی و تعدیل اثر عوامل مخدوش کننده مورد نظر از بین آلاینده ها، میانگین روزانه ازن (P=0.02) و ذرات معلق (P<0.001) با تعداد مرگ روزانه رابطه آماری معنی داری را نشان داد.
نتیجه‏ گیری: با توجه به یافته های این مطالعه که با روش آماری جدیدی به آنالیز روابط بین آلاینده ها و مرگ پرداخته، لازم است برای کاهش موارد مرگ از بیماری های قلبی- عروقی و تنفسی اقدام های مناسب پیش گیرانه کارآمدتری روی منابع تولید آلاینده های ازن و ذرات معلق (PM10) صورت پذیرد.