بهینه سازی احتمالاتی سیستم نگهداری بر مبنای آنالیز ریسک کمی - مطالعه ی موردی: تونل سد شهریار

از مهم ترین عوامل موثر در توجیه ایمنی و اقتصادی سازه های زیرزمینی، سیستم نگهداری مناسب است. ارائه ی روشی برای مقابله با خطاهای مهندسی و تجربه ی طراحان در طراحی سیستم نگهداری از چالش های اصلی است. حفاری های زیرزمینی در محیطی با عدم قطعیت بالا اجرا شده و همواره دارای ریسک بالایی هستند. هدف اصلی این پژوهش، بهینه سازی و مدیریت ریسک سیستم نگهداری تونل انحراف آب سد شهریار با رویکرد احتمالاتی است. در این پژوهش، روش های عددی المان مجزا (3DEC) و آنالیز قابلیت اعتماد برای برآورد هزینه های مورد انتظار از شکست تونل و از روش تاگوچی با هدف آنالیز حساسیت فاکتورهای دارای عدم قطعیت بر ضرایب ایمنی سیستم نگهداری حاصل از 3DEC استفاده شده است. طبق نتایج حاصل، سیستم نگهداری بهینه شامل پیچ سنگ های تزریقی به طول 4 متر به فواصل 1.5× 1.5 متر همراه 120 میلی متر شاتکریت با اندیس قابلیت اطمینان، احتمال شکست و ریسک به ترتیب معادل 2.112، 1.733% و 32.70880 دلار در سطح اطمینان 95% پیشنهاد می شود. همچنین بر اساس آنالیز حساسیت تاگوچی، کاهش و افزایش کیفیت توده سنگ بر اساس طبقه بندی توده سنگ RMR، به ترتیب، باعث افزایش تاثیر پارامترهای فاصله داری ناپیوستگی و مدول تغییر شکل پذیری بر پایداری تونل خواهند شد.