میزان رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش های کودکان و عوامل موثر بر آن

رضایت شغلی پرستاران جزء بسیار مهمی از زندگی کاری آنان است که می تواند بر امنیت بیمار، روحیه کارکنان، عملکرد و کیفیت مراقبت های پرستاری تاثیر بگذارد. کودکان بیمار، همواره برای برطرف کردن نیازهای خود وابسته به پرستاران هستند و پرستاران نقش عمده ای در کار با کودکان در بیمارستان ها دارند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میزان و عوامل موثر بر رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش های کودکان بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1391 انجام شده است.
این پژوهش مطالعه ای توصیفی و از نظر زمانی مقطعی است که بر روی 80 پرستار شاغل در بخش های کودکان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اهواز که به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند، انجام گردید. به منظور جمع آوری داده ها در این مطالعه از پرسشنامه رضایت شغلی «مینه سوتا» استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل و من ویتنی انجام شد. نرم افزار مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده هاSPSS نسخه 16 بود.
میزان رضایت شغلی 55 درصد از پرستاران در سطح متوسط و 45 درصد آنها در سطح بالا قرار داشت. میانگین رضایت شغلی پرستاران بخش کودکان 93/10± 86/72 بود. با استفاده از آزمون آماری تی مستقل ارتباط معنی دار آماری بین رضایت شغلی پرستاران و علاقه ی آنان به حرفه پرستاری به دست آمد (05/0>P). همچنین استفاده از آزمون من ویتنی نشان داد که بین اشتغال به کار در چند بیمارستان و رضایت شغلی پرستاران ارتباط معنی دار آماری وجود دارد (05/0>P).
نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های پژوهش حاضر مبنی بر متوسط بودن رضایت شغلی پرستاران بخش کودکان که ناشی از مشکلات مختلف مانند نداشتن علاقه به حرفه پرستاری بوده است، لذا استفاده از راهبردهایی جهت افزایش علاقه و انگیزه پرستاران بخش کودکان توسط مسئولین و مدیران پرستاری ضروری است.