ارزیابی رشد و جذب عناصر غذایی در گوجه فرنگی با تلقیح جدایه های سودوموناس و سطوح معدنی پتاسیم

پتاسیم یکی از عناصر غذایی ضروری پرمصرف برای گیاهان است که نقش مهمی در رشد گیاه و همچنین کیفیت محصولات کشاورزی دارد. در این پژوهش توانایی پنج جدایه میکروبی Pseudomonas spp. از باکتری های آزادکننده پتاسیم شاملS6-6 ، S10-3، S14-3، S19-1و S21-1 بر بهبود رشد و افزایش جذب پتاسیم توسط گیاه گوجه فرنگی در خاک با پتاسیم قابل استفاده پایین (کمتر از 200 میلی گرم در گیلوگرم) و در شرایط غیراستریل و با حضور ریزجانداران بومی خاک بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتور اول شامل تلقیح باکتریایی (5 جدایه و نمونه شاهد) و فاکتور دوم شامل سه سطح کود پتاسیمی بدون کود، 50 درصد توصیه شده (150 کیلوگرم در هکتار) و 100 درصد میزان توصیه شده (300 کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تر و خشک بخش هوایی (47/53 و 68/7گرم در گلدان) با مصرف پتاسیم 150 کیلوگرم در هکتار بدست آمد و با مصرف 300 کیلوگرم در هکتار کود کاهش پیدا کرد. اثر باکتری بر عملکرد، شاخص کلروفیل، جذب پتاسیم، غلظت فسفر، آهن، روی، منیزیم و کلسیم معنی دار بود. حداکثر میانگین وزن تر بخش هوایی در جدایه S6-6 (76/54 گرم در گلدان) مشاهده شد. جدایه های S14-3 (2/1 گرم در گلدان)، S19-1 (18/1 گرم در گلدان) و S21-1(16/1 گرم در گلدان) دارای بیشترین میانگین وزن خشک ریشه و همچنین مقدار پتاسیم ریشه بودند. دو جدایه S21-1و S14-3به لحاظ تغذیه ای نسبت به سایر جدایه ها بهتر عمل کردند.بیشترین غلظت فسفر، آهن بخش هوایی و غلظت منیزیم و فسفر ریشه متعلق به S21-1 بود. S14-3 بیشترین غلظت منیزیم و فسفر بخش هوایی را داشت. جدایه های باکتری در سطح 150 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم عملکرد بهتری داشتند و بیشترین میانگین وزن تر و خشک بخش هوایی متعلق به جدایه S6-6 (066/62 و 203/9 گرم در گلدان) در سطح 150 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم بود.