تاثیر منابع کودی مختلف و تراکم بنه بر عملکرد، اندام رویشی و رنگدانه های فتوسنتزی گیاه زعفران (Crocus sativus L)

در زراعت زعفران شناخت عوامل افزایش دهنده کمیت و کیفیت محصول جهت دستیابی به عملکرد مطلوب حائز اهمیت است، در این میان استفاده از انواع کودها و تراکمهای مختلف بنه، از مهمترین عوامل می باشند. آزمایشی در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ای در روستای داود آباد واقع در شهرستان قرچک به منظور مطالعه تاثیر تراکم بنه و کودهای شیمیایی اوره و کود زیستی نیتروکسین بر عملکرد، اندام رویشی و رنگدانه های فتوسنتزی گیاه زعفران انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل: سه سطح تراکم بنه (60، 120 و 180 بنه در مترمربع) و منابع کودی درچهار سطح (شاهد (بدون مصرف کود)، کودشیمیایی اوره به میزان 150 کیلوگرم در هکتار، کود زیستی نیتروکسین به میزان پنج لیتر در هکتار و مصرف توام کود شیمیایی اوره به مقدار 75 کیلوگرم درهکتار و کود زیستی نیتروکسین به مقدار 5/2 لیتر در هکتار) بود. نتایج آزمایش نشان داد که اثر تیمارهای مختلف تراکم بر کلیه صفات در سطح یک درصد معنی دار بود. کاشت پیازهای زعفران با تراکم بالا (180 بنه در مترمربع) اثر مثبت و فزایندهای بر تمامی صفات مورد آزمون به جز طول برگ داشت. لازم به ذکر است که اثر متقابل منابع کود و تراکم بنه بر اکثر صفات مورد مطالعه معنی دار شد. بیشترین تعداد گل در تراکم کاشت 180 بنه در مترمربع و استفاده از کود زیستی نیتروکسین با میزان 97/64 و کمترین تعداد گل در تراکم 60 بنه در مترمربع و عدم استفاده از کود با متوسط 3/30 گل در واحد سطح به دست آمد. بالاترین و کمترین عملکرد زعفران به ترتیب با میانگین های 93/2 و 74/0 کیلوگرم در هکتار نیز در تیمارهای D3F3 و D1F1 حاصل شد.