ارزیابی تغییرات مکانی و پهنه بندی کیفیت آب شرب و کشاورزی با استفاده از تکنیک زمین آمار و GIS

خصوصیات کیفی آب زیرزمینی ازجمله مولفه هایی است که ضرورت توجه به آن در برنامه ریزی های مدیریت منابع آب بسیار پر اهمیت است. در این مطالعه تغییرات الگوی مکانی کیفیت آب زیرزمینی از نظر شرب (برمبنای روش شولر) و کشاورزی (برمبنای روش ویل کاکس) در دشت فسا بر مبنای داده های سالانه (1387 تا 1392) بررسی شد. در این تحقیق اقدام به پهنه بندی پارامتر های موثر در هریک از روش‏های طبقه بندی کیفیت آب با استفاده از روش‏های زمین آمار برمبنای داده های 25 حلقه چاه در محیط GIS شد و مساحت تحت تاثیر کلاس‏های کیفی مختلف مشخص شد. سپس، با استفاده از آزمون‏های آماری غیر پارامتریک (اسپیرمن) و پارامتریک (رگرسیون خطی) تغییرات مساحت در دوره بررسی شده ارزیابی شد. نتایج نشان داد در بحث آب شرب و کشاورزی بر مبنای هر دو روش آماری، مساحت مناطق دارای کلاس‏های مناسب تر، در حال کاهش و مساحت مناطق دارای کلاس‏های نامناسب، در حال افزایش است. بررسی الگوی مکانی کلی کیفیت آب شرب نشان داد منطقه سه کلاس نامناسب، بد و موقتا قابل قبول دارد که مساحت مناطق موقتا قابل قبول در حال افزایش است هر چند این تغییر در سطح 95 درصد معنادار نیست. الگوی مکانی کلی کیفیت آب کشاورزی نشان داد منطقه سه کلاس خوب، متوسط و بد دارد که مساحت مناطق با وضعیت متوسط در حال کاهش و مساحت مناطق با وضعیت بد در حال افزایش است. این تغییرات بر مبنای هر دو روش آماری در سطح 95 درصد معنا دار ند.