اثر پروتئین قابل متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد، فراسنجه های خونی و پاسخ ایمنی میش های افشاری

هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح متفاوت پروتئین قابل متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد و فراسنجه های خونی میش های افشاری و بره ها بود. 32 راس میش یک بار زایشطی شش هفته آخر آبستنی و شش هفته اول شیردهی با جیره های غذایی قبل و بعد از زایش محتوی پروتئین قابل متابولیسم پایین و بالا به ترتیب معادل و 20 درصد بالاتر از نیاز میش دو قلوزای توصیه شده توسط انجمن تحقیقات ملی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی تغذیه شدند. ماده خشک مصرفی، وزن بدن، امتیاز وضعیت بدنی میش و تغییرات آنها، وزن بره در یک و سه هفتگی و افزایش وزن روزانه بره ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مقدار و ترکیبات آغوز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اما افزایش تولید شیر در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش (007/0P=) نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. غلظت اوره (0001/0 P=) و کلسترول پلاسما (02/0 P=) به طور معنی دار در تیمار پروتئین قابل متابولیسم بالا نسبت به تیمار پروتئین قابل متابولیسم پایین در اواخر آبستنی بیشتر بود. کاهش مقاومت به انسولین (03/0 P=) و افزایش حساسیت به انسولین (01/0 P=) در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش مشاهده شد. تفاوت معنی دار بین تیمارها از نظر تعداد گلبول های سفید، قرمز و دیگر سلول های خونی مشاهده نشد. براساس نتایج این آزمایش، درصد پروتئین قابل متابولیسم تعیین شده توسطانجمن تحقیقات ملی، برای میش های افشاری در اواخر دوره آبستنی و اوایل شیردهی توصیه می شود.