تاثیر عصاره هیدروالکلی گل بومادران بر لقاح داخل آزمایشگاهی و روند رشد جنین ها در موش سفید کوچک آزمایشگاهی

گیاه بومادران یکی از قدیمی ترین و شناخته شده ترین گیاهان دارویی با خواص آنتی اکسیدانتی بالقوه است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات عصاره هیدروالکلی گل بومادران در سه دوز مختلف بر توان باروری آزمایشگاهی و روند رشد رویانی در موش های سفید کوچک آزمایشگاهی انجام شد.
در این مطالعه تجربی، 24 موش سفید کوچک آزمایشگاهی نر (نژاد NMRI)، به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: گروه اول سرم فیزیولوژی را با دوز 1/0میلی لیتر برکیلوگرم دریافت کردند، و به گروه دوم، سوم و چهارم عصاره بومادران به ترتیب با دوز 75 ، 150 و 300 میلی گرم برکیلوگرم داده شد. تیمار به مدت 35 روز ادامه داشت. در پایان، موش ها از طریق جابه جایی مهره گردنی آسان کشی شدند، و از دم اپیدیدیم برای جمع آوری اسپرم ها استفاده شد. میزان باروری داخل آزمایشگاهی و روند رشد جنینی در تمامی گروه ها بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/0p< در نظر گرفته شد.
در گروه های دریافت کننده دوز کم و متوسط عصاره بومادران، میزان لقاح و تعداد بلاستوسیست ها، افزایش و تعداد جنین های متوقف شده، کاهش نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، معنی دار نبود، اما در گروه دریافت کننده دوز زیاد عصاره، میزان لقاح و تعداد بلاستوسیست ها، کاهش (05/0p<) و تعداد جنین های متوقف شده، افزایش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (01/0p<).
براساس نتایج این مطالعه، عصاره هیدروالکلی بومادران، رفتار وابسته به دوز داشت؛ به نحوی که در دوز کم و متوسط، تاثیر معنی داری نداشت، اما در دوز زیاد سبب کاهش توان باروری آزمایشگاهی و روند رشد جنینی گردید.