ارزیابی کارایی نانوذرات لیپوزومه مغناطیسی به عنوان حامل پاکلی تاکسل در سرطان تخمدان: یک مطالعه برون تنی

با گسترش دانش پیرامون سرطان پیشرفت های زیادی نیز برای درمان آن صورت گرفته است. اثرات سمی داروهای شیمی درمانی یکی از معضلات درمان به شمار می آید لذا دارورسانی به کمک نانوحامل ها به سبب تغییر فارماکوکنتیک دارو و هدف یابی دقیق تر به عنوان یکی از راهکارهای خوش آتیه در درمان سرطان و بیماری های صعب العلاج مطرح است.
نانوذرات مغناطیسی آهن با روش هم رسوبی ساخته شد. سپس با استفاده از روش آبدهی، فیلم نانوذرات لیپوزومی حاوی پاکلی تاکسل و نانوذرات مغناطیسی آهن تهیه گردید. نانوذرات از نظر اندازه، پتانسیل زتا، کپسولاسیون دارو و میزان رهش دارو و میزان سایتوتوکسیسیتی نانوذرات حاوی دارو با استفاده از آزمون MTT بر روی رده سلولی سرطان تخمدان A2780CP مورد بررسی قرار گرفت.
میزان کپسولاسیون دارو در نانوذرات لیپوزومه مغناطیسی و لیپوزوم به ترتیب 97 و 96 درصد برآورد شد. مطالعات رهش نشان دهنده رهش پیوسته و کنترل شده دارو از نانوذرات لیپوزومه مغناطیسی بود. نتایج MTT نیز نشان داد نانوذرات لیپوزومه مغناطیسی حاوی پاکلی تاکسل نسبت به نانوذرات لیپوزومی حاوی دارو، سایتوتوکسیسیتی بالاتری علیه سلول های A2780CP اعمال کردند.
بحث: نانوذرات بارگیری شده با داروهای ضدسرطان نسبت به داروی استاندارد می توانند به راحتی به غشاء سلول رسیده و غلظت دارو را در سطح سلول بالا ببرند، که این روند باعث بالارفتن غلظت دارو در داخل سلول شده و افزایش اثر دارو را به همراه دارد.
نتایج حاصل از مطالعه نشان داد نانوذرات لیپوزومه مغناطیسی نسبت به نانوذرات لیپوزومی، حامل مناسبی برای تحویل داروی پاکلی تاکسل به سلول های سرطان تخمدان A2780CP هستند.